Αδέρφια πάρτε τ’ άρματα, εμπρός, ξεσηκωθείτε
ο Άρης κάνει πόλεμο, φοβέρα δεν τον σκιάζει
γύρω του μαυροσκούφηδες, ξοπίσω του λιοντάρια
κι ο Όλυμπος κι ο Κίσαβος γέρνουν και προσκυνάνε

Μαύρο φαρί τον πάει καβάλα
κι Αρχάγγελος τραβάει μπροστά
ποια γη ποια ρεματιά στα σπλάχνα θα τον πάρει
σαράντα πήχες λεβεντιά τον πρωτοκαβαλλάρη

Μπροστά ο Γοργοπόταμος κι οι λύκοι στο γιοφύρι
καπνοί, λιωμένο σίδερο, δρολάπι φλογισμένο
τ’ αδέρφια τους οι σταυραϊτοί ανάβουνε τη σπίθα
στα μάτια τη φουντώνουνε και πυρκαγιά την κάνουν

Μαύρο φαρί τον πάει καβάλα...

Μα ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι, στοιχειώσαν τα τραγούδια
νεράιδες πήραν τ’ άρματα, νεράιδες το μπροστάρη
τα παλληκάρια μη ρωτάς γερόντισσα τι κλαίνε
ανταρτομάνα μάθε το, μοιρολογάν το γιο σου

Μαύρο φαρί τον πάει καβάλα...

Στα διάσελα και στις κορφές, στο μαύρο το φαρί σου
να μπόραγα να σ’ έβλεπα γενιά μου προδομένη
τα φυσεκλίκια σταυρωτά, στα χείλια το τραγούδι
να βγάλει η στέρφα γης ανθούς, χρυσό στεφάνι ο ήλιος

Μαύρο φαρί τον πάει καβάλα...