Για τα σένα, βρε μικρό Φροσάκι, πίνω και μεθώ,
και στη γειτονιά σου κάθε βράδυ, φως μου, ξενυχτώ.
Για να βγεις στο παραθύρι, κούκλα μου γλυκιά,
να σου πω τα μυστικά μου, που `χω στην καρδιά.
Συ είσαι η ζωή μου, φως μου, κι η παρηγοριά.

Δεν μπορώ να ζήσω, πλέον, μόνος, βρε Φροσάκι μου,
θέλω γω δικό μου, αχ μανάκι μου.
Κι αν η μάνα σου δε θέλει, μάτια μου γλυκά,
θα σε κλέψω ένα βράδυ, εγώ στα ξαφνικά.
Και θα ζούμε αγαπημένα με φιλιά γλυκά!

Αχ, τα δυο μας θα περνούμε, φως μου, μια ζωή χρυσή,
κάθε βράδυ στις ταβέρνες θα γλεντούμε εγώ κι εσύ.
Με κιθάρες και χαβάγιες, βρε Φροσάκι μου,
θα σου κάνω όλα τα γούστα, ναι μανάκι μου.
Και μαζί σου θα ξεχνάω το μεράκι μου!