Αν θες να ‘ρθεις και να μείνεις κοντά μου,
να αυτή είν’ η γειτονιά μου.
Με τα υγρά τα μπερδεμένα σοκάκια,
τα ξεχασμένα τα απλά ανθρωπάκια.

Να αυτή, αυτή ειν’ η γειτονιά μου...
Να αυτά είναι τα στέκια τα δικά μου...

Αν θες να δεις αλήθεια τι σημαίνει,
να ζεις μ’ ανθρώπους ζωντανούς.
Να δεις Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει,
ν’ ακούς του λιμανιού τα blues.

Να αυτή, αυτή ειν’ η γειτονιά μου...
Να αυτά είναι τα κόλπα τα δικά μου...
Κι αν με ζητήσεις ξέρεις πού θα με βρεις,
εδώ κάτω μωρό μου δεν μπορείς να κρυφτείς…
Τι να κάνουμε τώρα, έτσι είμαστε ‘μεις,
δεν αλλάζουμε...

Αν θες να ‘ρθεις και να μείνεις κοντά μου,
να αυτή είν’ η γειτονιά μου.
Δεν έχει δούλες και πολύχρωμα σαλόνια,
κι ούτε κρεβάτια με μεταξωτά σεντόνια.

Να αυτή, αυτή ειν’ η γειτονιά μου...
Να αυτά είναι τα στέκια τα δικά μου...

Εδώ γεννήθηκε ο μάγκας κι ο κεφάρης,
εδώ θα ‘ρθεις κι εσύ για να ξελαμπικάρεις.
Σου το ‘πα μια φορά και δε στο ξαναλέω,
εσύ θα χάσεις μάνα μου και δε θα φταίω.

Να αυτή, αυτή ειν’ η γειτονιά μου...
Να αυτά είναι τα στέκια τα δικά μου...
Κι αν με ζητήσεις ξέρεις πού θα με βρεις
Εδώ κάτω μωρό μου δεν μπορείς να κρυφτείς
Τι να κάνουμε τώρα, έτσι είμαστε ‘μεις
Δεν αλλάζουμε...

Να αυτή, αυτή ειν’ η γειτονιά μου...
Να αυτά είναι τα κόλπα τα δικά μου...(repeat…)