Μες στα μάτια σου σιδερένιες αφορμές,
που σκοριά και αίμα στάζουν.
Μέτρα τις στιγμές που παγώσανε στο χθες,
και το χρόνο κομματιάζουν.

Σαν βαρύ τραγούδι λαϊκό,
που μου φέρνει κόμπο στο λαιμό,
μα τι να κάνω μέσα στης καρδιάς τον πανικό
σ’ αγκαλιάζω όνειρο κρυφό μα δε σε φτάνω.

Πες μου τι να πω, σε ποιες λέξεις να σταθώ
και ποιο νόημα ν’ αλλάξω,
μέσα μου ρωτώ την καρδιά και το μυαλό,
πως σε θέλω να φωνάξω.