Είσαι η ανάσα μου το οξυγόνο
όλη η ζωή μου χωρίς αυτό τελειώνω
είσαι το δώρο μου μα και η ποινή μου
ταξίδι ατέλειωτο είσαι η δύναμή μου

Σύννεφα μαύρα στον ουρανό
χωρίς εσένα ψυχορραγώ
σου ζητώ ν’αλλάξεις γνώμη
σου ζητώ πάλι συγγνώμη
για ν’αρχίσω ν’ανασαίνω
το κορμί σου να μαθαίνω πάλι απ’την αρχή
πάλι απ’την αρχή...

Είσαι μια όαση στην ερημιά μου
και σαν μικρός ταξιδευτής στα όνειρά μου
είσαι το χάδι μου μα και η πληγή μου
πνοή ανέμου όρμησες στη ψυχή μου

Σύννεφα μαύρα στον ουρανό
χωρίς εσένα ψυχορραγώ
σου ζητώ ν’αλλάξεις γνώμη
σου ζητώ πάλι συγγνώμη
για ν’αρχίσω ν’ανασαίνω
το κορμί σου να μαθαίνω πάλι απ’την αρχή
πάλι απ’την αρχή...