Μια τρελή φωτιά μ’ άναψες και καίει,
σαν παιδί που κλαίει μέσα στη νυχτιά
τρέμει η ψυχή κι η φωνή μου λέει,
δυο στιχάκια μόνο που `φτιαξε η καρδιά.

Κι είπα να χαθώ στο κρασί λιγάκι,
άνοιξα φτερά στ’ απέραντο κενό,
πέτρα στο βυθό, στο πέλαγο βαρκάκι,
σταγόνα η ζωή μας στον ωκεανό.

Χάνονται τ’ αστέρια στου ουρανού τα βάθη,
θάμπωσε η νύχτα για χατίρι μου,
μα την πίκρα μου κανείς δε θα τη μάθει,
γέμισε με δάκρυ το ποτήρι μου.

Κι είπα να χαθώ στο κρασί λιγάκι,
άνοιξα φτερά στ’ απέραντο κενό,
πέτρα στο βυθό, στο πέλαγο βαρκάκι,
σταγόνα η ζωή μας στον ωκεανό.