Πώς θα πείσω τον εαυτό μου ν’ αλλάξει
πώς θα του πω μια πορεία να χαράξει
πώς θα τον πείσω να σε ξεχάσει
γιατί απ’ τα ξύδια το συκώτι του έχει χαλάσει

Προχτές σκούπισα το αδειανό μας το σπιτάκι
και βρήκα ένα παλιό σπασμένο κοκαλάκι
που είχε πάνω τις ξανθιές σου τις βαμμένες τις τρίχες
τις ρουφιάνες τι πολλές που τις είχες

Μετά θυμήθηκα τις στιγμές που έβγαινες απ’ το μπάνιο
κι άλειφες το κορμί σου με κρέμες από κάτω σε πάνω
μετά τριβόσουν στα λεοπάρ σου τα σεντονάκια
να `ν’ ασορτί με το νεγκλιζέ που σου `χα πάρει απ’ τα γυφτάκια

Ύστερα περπάταγες στο σπίτι λες κι έκανες πασαρέλα
κι όλο μου ζήταγες χαδάκια μικρή μου γαζέλα
αχ! τα λευκά σου τα μπουτάκια!
ποιος τα χαϊδεύει, ποιος τα δίνει φιλάκια

εγώ όχι πάντως, κι αυτό πολύ με χαλάει
η καρδούλα μου γι’ αυτό σπαρταράει και πονάει
θυμήθηκα και τα τρικόρδονά σου τα κιλοτάκια
σου τα `χε πάρει ο πρώην σου απ’ ακριβά μαγαζάκια

Γαμώ την τύχη μου τι τα `θελα και τα θυμήθηκα πάλι
ο μαλάκας θέλει ν’ ανοίξει πάλι μπουκάλι
γι’ αυτό το σπίτι εγώ δεν το ξανασκουπίζω
γιατί όπως πάει αλκοολικός θα καταντήσω