Οι μέρες βιαστικές, μα χρόνος δε περνάει
Του κόσμου η ερημιά στη μοναξιά σε πάει
Κι ένα μαύρο σύννεφο σε τύλιξε και σε παρέσυρε
Σε ‘κανε να δεις τον ήλιο σου σβησμένο
Σε ‘κανε να δεις τον κόσμο τρομαγμένο
Για αυτό ψάξε για να βρεις ένα όνειρο που σου ταιριάζει

Και ζήσε τη ζωή και μη σε νοιάζει τι θα φέρει το πρωί
Ο κόσμος δεν αλλάζει
Θέλει υπομονή γιατί στο τέλος θα χαθούμε
Θέλει υπομονή γιατί κι οι δυο θα τρελαθούμε

Νύχτωσε ξανά η πόλη σε μαγεύει
και ο νους ψηλά σε ταξιδεύει
Σ’ άλλα μέρη, σ’ άλλη γη
Σε μια παράσταση που μόλις άρχισε
Νιώσε τη στιγμή και έλα μαζί μου
Κοίτα μια φορά μες στη ψυχή μου
Κι άμα θες να μοιραστείς
Μη φοβάσαι να δείξεις πόσο αξίζεις