Τι να σου πω παιδάκι μου, τι να σου τραγουδήσω;
Δε βρίσκω λόγια η καψερή για να σε νανουρίσω.

Σιγήστε, τανκς και πύραυλοι, σ’ Ανατολή και Δύση
κοιμάται το παιδάκι μου και τρέμω μην ξυπνήσει.

Ύπνε, που παίρνεις τα μωρά, πάρε και το δικό μου
μα μην το πας στις γειτονιές του πόνου και του τρόμου.

Τραβήξου, νέφος, να χαρείς απ’ το προσκέφαλό του
να γίνει ανθός η ανάσα του, γαλάζιο τ’ όνειρό του.

Παρακαλώ σε, ύπνε μου, κλείσ’ του τ’ αθώα μάτια
μην τα πλανέψει η ψεύτικη του άδικου η πραμάτεια.

Κι έτσι όπως είναι κι άπραγο, δει τ’ άσχημο για ωραίο
το καντηλάκι για ηλιοφώς, τ’ άσημο για σπουδαίο.

Κοιμήσου, νιόβγαλτο πουλί, ήλιε μου και φεγγάρι
τα ρούχα σου παράγγειλα στον Κρόνο και στον Άρη.

Ύπνε μου, πάρ’ το κι άμα βρεις περβόλια και μπαξέδες
μ’ αληθινά στεφάνωσ’ το ρόδα και μενεξέδες.

Μη μου το πας στις λαγκαδιές που πρασινίζαν δάση
και δει καμένα τα δεντρά και τ’ όνειρο χαλάσει.

Κοιμήσου, γλυκολάλητη γαλιάντρα, συ ακριβή μας
στο χαρωπό σπιτάκι μας, μες στο... χρυσό κλουβί μας.

Κοιμάται το παιδάκι μου και τρέμω σαν ξυπνήσει
μη δει τον κόσμο άσχημο και μου κακοκαρδίσει.

Κοιμήσου, που να σε χαρώ, ν’ αντριέψεις, να τρανέψεις
για να ξυπνήσεις δυνατό, τον κόσμο να μερέψεις...

Τι να σου πω παιδάκι μου, τι να σου τραγουδήσω;
Δε βρίσκω λόγια η καψερή για να σε νανουρίσω.