Σπάω τα δεσμά που με κρατάνε χρόνια τώρα
κάνω εγώ την αρχή, έφτασε η ώρα
γεννήθηκα σ’ ένα κελί που όλο μικραίνει
όταν μιλάει η αταξία, η τάξη να σωπαίνει.
Χωρίς μολότοφ, κουκούλες και κράνη
με μικρόφωνα για όπλα κι όχι κάποια κάννη
δυο δίσκοι στα πικ απ, ν ανάβουνε τα αίματα
τέρμα (τέρμα!), τελείωσανε τα ψέματα.
Η χώρα αυτή δεν ξέρει πού πηγαίνει
διαφορά μετάλλαξης, εξέλιξης δεν ξέρει
και δεν αλλάζει όσο και να θέλει
εκεί που ήτανε σχολείο τώρα έγινε μπουρδέλο.
Μια κατοικία εργατική γεμάτη οικογένειες
έγινε club τίγκα στους πορτιέρηδες
και μια βιβλιοθήκη 10 μέτρα παρακάτω
έγινε φυλακή υπό εντολές του ΝΑΤΟ.
Αλλά δεν τα γράφει αυτά καμιά εφημερίδα
κι έχει ένθετα για να βρεις την κλειτορίδα
τελευταία σελίδα σέσιαλ από τα βίτσια
διάβασε, διάλεξε κι αγόρασε κορίτσια.
Σηκώνω λοιπόν, το χέρι μου ψηλά
βάζω φωτιά στα πιο βρωμικα μυαλά
στην Ελλάδα σου, τη χώρα των αχρείων
μ’ ένα μικρόφωνο στέκομαι εναντίον...

(Δυο δίσκοι στα πικ απ, ν’ ανάβουνε τα αίματα..)

Μ’ ένα μικρόφωνο στέκομαι εναντίον...