Ό Κωνσταντι —ο Κωνσταντίνος ο μικρός
ό Κωνσταντίνος ο μικρός ό Μικροκωνσταντίνος

Μικρό ντον είχ’ —μικρό ντον είχ’ ή μάννα του
μικρό ντον είχ’ ή μάννα του μικρό ντον ραβωνιάζει

Μικρό ντον ή —μικρό ντον ήρτε μυνημα
μικρό ντον ήρτε μύνημα στο μπόλεμο νά πάει

Νύχτα σελλώ— νύχτα σελλώ—νει τ’ άλογο
νύχτα σελλώνει τ’ άλογο, νύχτα, το καλλιβώνει

Βάν’ ασημέ— βάν’ ασημέ—νια πέταλα
βαν’ ασημένια πέταλα μαλαματένιες λόθρες

Πήδηξε κα—πήδηξε κα—βαλλίκεψε
πήδηξε κα βαλλίκεψε κι αυτό το λόγο λέγει,

Μάννα μου την —μάννα μου την —καλίτσα. μου
μάννα μου τήν καλίτσα μου, μάννα μου τήν καλή μου

Καλά νά τρώ— καλά νά τρώει το πουρνό
καλά νά τρώει το πουρνό καλά το μεσημέρι

Και στό ήλιο —καί στο ήλιο—βασίλεμα
καί στο ηλιοβασίλεμα, νά πέφτει νά κυμάται

Μά κείνη ή σκυ μά κείνη ή σκύλα ή άνομη
κείνη ή σκύλα ή άνομη Όβρέσσας θυγατέρα

Πά στό σκαμνί —πά στό σκαμνί —τήν έκατσε
πά στό σκαμνί την έκατσε κι άντρίκια την κουρεύει

Μια γκούκλα ντην μια γκούκλα ντην έφόρεσε
μια γκούκλα ντην έφόρεσε, ντή δίνει και του Γιάγκα

Νά πά φυλά— νά πα φυλά—γει πρόβατα
νά πα φυλάγει πρόβατα, νά πά φυλάγει γίδια.