Ψάχνω να σε βρω μέχρι το Καραμπουρνάκι,
έχω μια φωτογραφία σου που γράφει "σε φιλώ".
Τις Κυριακές χωρίζαμε σ’ ένα τυφλό σοκάκι,
όλοι οι δρόμοι γράφουνε πως θα σε ξαναβρώ.

Είχαμε χωρίσει στο Ντεπό κι είχε χιονιά,
κάθε σου γράμμα ήτανε μια ολόκληρη ιστορία.
Τώρα τις νύχτες σού μιλώ για τα παλιά,
το πρόσωπό σου φέρνει πάντα νοσταλγία.

Μέσα στο άσπρο φως του φεγγαριού
βουλιάζεις βράδυ αργά μαζί με τη Θεσσαλονίκη.
Όλοι οι δρόμοι έχουνε μιαν όψη ξυραφιού
και τ’ όνειρο που ζήσαμε για πάντα μας ανήκει.