Δε νοιάζομαι που η μοίρα μου στη γη
λίγο ή καθόλου από τη γη έχει κλείσει,
που χρόνια αγάπης έχουν ξεχαστεί
μέσα σε μιας μικρής στιγμής τα μίση.

Δεν έχω θλίψη που κι οι απελπισμένοι
στην πλάση νιώθουν κάτι απ’ τη χαρά της,
μα που δείχνεις συμπόνοια αγαπημένη
για μένα που `μαι μόνο ένας διαβάτης,
μα που δείχνεις συμπόνοια αγαπημένη
για μένα που `μαι μόνο ένας διαβάτης.

Και στον αέρα πετάω τ’ όνειρό μου
να γίνει αστέρι, να σε προσέχει φως μου.