Κι αν απορώ,
πως παίρνει σχήμα στο ποτήρι το νερό
γλυκιά μου μάνα μ’ έκανες για ν’ απορώ,
να περπατάω μου `δειξες για ν’ απορώ.

Κι αν προσπαθώ,
με μέρες κι ώρες να μετράω τον καιρό,
φορές, ρυτίδες μυστικά να αγαπώ,
γλυκιά μου μάνα μ’ έκανες να προσπαθώ,
σαν ζυμαράκι μ’ έπλασες με το νερό,
κι αγωνιώ κι όμορφα ζω.

Ήλιος ζεστός,
που χώρια του `μεν’ η σελήνη δίχως φως
μα τη φροντίζει πάντα σαν βουβός Θεός,
γλυκιά μου μάνα μου `φτυσες στα μάτια φως
κι εγώ που περιστρέφομαι μακριά σου,
μακριά σου κι εντός κι όμορφα ζω.