Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα.
Ήρθες κι εσύ έτσι απροσκάλεστη στου νου την πόρτα.
Μες στην καρδιά μου σε καλοδέχτηκα, αγαπημένη,
μεγάλη επίσημη, που τόσα χρόνια ήσουν χαμένη.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό,
το όνειρο τ’ αποψινό ας ήτανε αληθινό.

Κοντά μου ήρθες, δειλά μου έδωσες τ’ άσπρο σου χέρι
και τα δυο χείλη σου με τα δικά μου γίνανε ταίρι.
Ξύπνησα νύχτα κι από κοντά μου ήσουν φευγάτη
κι ήμουνα μόνος μου στην άδεια κάμαρα, στ’ άδειο κρεβάτι.

Ας ήτανε αληθινό το όνειρο τ’ αποψινό,
το όνειρο τ’ αποψινό ας ήτανε αληθινό.