Είδα τη μάνα σου, σαν άνοιξη γελούσε,
μα ο σκληρός πατέρας σου ίσα που μας μιλούσε,
τα θαύματά σου εσύ τα πήρες από εκείνη,
μα ο πατέρας σου ο Θεός με κεραυνούς σε ντύνει.

Ααααα μες στην καρδιά μου σ’ έχω,
για να βρεθώ στον ουρανό τι κόλαση αντέχω,
ααααα τι κόλαση αντέχω.

Γύρω μου οι ζωγραφιές, της δύναμής σου εικόνες
με ταξιδεύουν σε γιορτές, με ρίχνουν σε κυκλώνες,
πως με τρελαίνεις σαν περνάς από θυμό σε νάζι,
γυναίκα, είσαι πριγκίπισσα και δράκοντας μαζί.

Ααααα μες στην καρδιά μου σ’ έχω,
για να βρεθώ στον ουρανό τι κόλαση αντέχω,
ααααα τι κόλαση αντέχω.

Ααααα μες στην καρδιά μου σ’ έχω,
για να βρεθώ στον ουρανό τι κόλαση αντέχω,
ααααα μες στην καρδιά μου σ’ έχω.