Ήμουν ένας τύπος με γραβάτα ακριβή
Υπέγραφα ποσά σε χρυσή επιταγή
Άκουγα Μπετόβεν και Μότσαρτ συχνά
Μέχρι που σε είδα να μου αλλάζεις μυαλά.

Έφτασε η ώρα που σε είδα καλά
Ντυμένη με τα μαύρα ρούχα σφιχτά
Στη δερμάτινη καρέκλα αραχτός βαθιά
Να σε βλέπω να γουστάρεις το ροκά.

Σηκώθηκα απάνω, φοράω χαϊμαλιά
Κι αρχίζω να μακραίνω τα μαλλιά
Πέταξα τη μαύρη φιγούρα του εαυτού μου
Και έρχομαι σε σένα πιο κοντά.

Έβαλα σκοπό έμενα να δεις
Εκείνο το βράδυ μαζί μου να βγεις
Περίμενα την ώρα να φανείς μπροστά
Ω! Χριστέ μου δεν είμαι καλά!

Έφτασε η ώρα να έρθεις κοντά
Τη πρόταση να ρίξω να ακουστεί καλά
Μα εσύ μου εμφανίστηκες με γιάπη γαμπρό
Και τώρα προσπαθώ να κρυφτώ.

Πέταξα το μαύρο προσωπείο της δουλειάς
Και αρχίζω να κοιτάω παραπέρα
Φόρεσα φτερά, μεταλλικά καρφιά
Κι αρχίζω να πετάω πιο ψηλά.

Έτσι που έγινα για σένα μαντάμ
Πώς να πάω πάλι δουλειά
Χάθηκαν όλα κι εσύ χρυσή μου
Ήρθε και το χαρτί με την απόλυση μου.

Σηκώθηκα απάνω χτυπάω τατουάζ
Για σένα πολύτιμη, χρυσή
Περνάω σκουλαρίκια στα μεγάλα μου αυτιά
Και σκίζω το χαρτί με την απόλυση.