Η αράχνη που κεντάει
βελονιά αστροβελονιά
του ουρανού το φόρεμα

πέτρα που κατρακυλάει
παίγνιο των παιδιών καθώς
ρίχνουν το λιθόρεμα

σκιάχτρο μαύρο μοναχό
λέει τραγούδι θλιβερό
κλαίει τ’ αηδόνι στον αγρό

κι όλοι οι ήχοι αυτής της γης
όσους μπορείς και δεν μπορείς
ν’ ακούσεις θάνατο μιλούν

πάνω κάτω ασανσέρ
με ή δίχως παρτενέρ
νάτος έφτασε ο σοφέρ

ιστορία ελλειπής
πως θα κρίνει ο δικαστής
ο αρχιτέκτονας σαφης

ω!λευτεριά ω! λευτεριά
πως σε τρέμουν οι θεοί
σαν την ύστατη στιγμή

πλημμυρίζεις την καρδιά
δίνεις του ουρανού γροθιά
και ματώνεις τη ζωή