Ποτέ δεν αντιστάθηκαν
μα κάποτε αισθάνθηκαν
πως στένεψε ο χώρος.
κι αφού τα εξοστράκισαν,
τα ρούχα επαναστάτησαν
να μην τα φάει ο σκόρος.
Απ’ τις ντουλάπες βγήκανε,
στους δρόμους κατεβήκανε
με γιούπι για και γιούχα,
βιτρίνες λεηλάτησαν,
την πόλη μας κατάντησαν
μια πόλη άδεια ρούχα.

Με γιούπι γιούπι γιούπι για
και γιούχα γιούχα γιούχα χα,
απ’ τις ντουλάπες βγήκανε,
στους δρόμους κατεβήκανε

Κουστούμια και φορέματα
απ τα γαλαζοαίματα,
παρέα μ’ όλα τ’ άλλα,
μπλουζάκια και πουκάμισα
και παντελόνια ανάμεσα
αφήσαν την κρεμάλα.
Ανάψαν στα μπατζάκια μας
φωτιά τα ρουχαλάκια μας
και στην παραφροσύνη,
απ’ το καινούργιο στέκι τους,
και τα παλτά απ’ την τσέπη τους
μας ρίχνουν ναφθαλίνη.

Mε γιούπι γιούπι γιούπι για
και γιούχα γιούχα γιούχα χα,
ανάψαν στα πατζάκια μας
φωτιά τα ρουχαλάκια μας

Σσσσσσσσ!!! Η ρόμπα!!!

Από μια άκρη κοίταγε
και θυμωμένη ζήταγε
εκδίκηση η ρόμπα.
Σε μάτια αδιάκριτα,
στη φόρα βγάζει τ άπλυτα
και τότε σκάει η μπόμπα.

Βόμβα;