Εκεί που νόμιζες πως νίκησες τον δράκο
αυτό το τέρας στο καθρέφτη που κοιτάς
ξάφνου σε πιάνει από τα νύχια του
και σε πετάει στον πάτο αυτόν
που δεν υπάρχει γιατρειά
Και αν καταφέρεις και επιζήσεις εκεί κάτω
θα σου χαρίσουν το θεόρατο σπαθί
με ένα σου βλέμμα μονομιάς θα σπας τον πάγο
αυτόν που σε κρατούσε στην σιωπή

Πως θα τα βάλεις τώρα με αυτόν τον δράκο
άλλαζα πρόσωπα και μάσκες διαρκώς
εκεί που νόμιζες πως βρήκες κάποιον φίλο
γυρνάς την πλάτη σου και γίνεται εχθρός
Όλοι οι καργιόληδες που σου ‘μαθαν μια μέρα
να γλύφεις τώρα ότι έφτυνες πιο πριν
είναι τσιράκια κάποιας μίζερης καριέρας
που όλο ποθούν τα φώτα της επιβολής