Στάχτες της φόρας του πληγή,
λύπης πικρής ειρωνικής
Κραυγή στης νύχτας ουρλιαχτό,
χλωμιάζει πίσω απ’ το κενό

Δάκρυ εικόνας ιερής,
νιάτα χαράζει σε γυαλί
Ξεχνάει μέλλον σκοτεινό,
στιγμές αξίας ποταπής

Αυτός θα είναι μακριά,
πικρή βουή τον προσπερνά
Αυτός θα ειναι μακριά,
φλόγα χαμένη συντροφιά

Διαβάζει σκέψεις μυστικές,
θυμό αδειάζει, σκέφτεται
Αγρίμι δύστροπο, φτωχό,
μακριά θα μείνει μοναχός

Αφήνει πίσω παρελθόν,
τώρα τον νοιάζει το παρόν
Διστάζει μόνο να στο πει,
θέλει να φύγει να χαθεί

Μήπως δεν ήτανε σωστός,
σκέψεις θολώνει με καπνό
Μήπως δεν ήτανε σωστός
άσ’ τον μόνο σκεπτικό

Μακριά ...