Για το τραγούδι αυτό έψαχνα ανοιχτόκαρδο θέμα
σαν φινετσάτο gourmet και ευκολοχώνευτο γεύμα
ή κάτι απλό γλυκό και αισιόδοξο
έξω απ’ τον τρόπο μου τον μάλλον ανορθόδοξο.
Κι όσο τα μάτια είχα κλειστά κάπως τρωγότανε
Μα όταν τ’ άνοιγα έφευγε και χανότανε.
Άβολη ιδέα να σκαρώνεις στο μυαλό σου
κάτι φτηνό, σιωπηλό και μακρινό σου.
Και να `σαι σκαλωμένος με το άγχος μιας ατάκας
ίσα ίσα να ξεχνιέται λίγο ο βλάκας
και του μίζερου να τρέχουν τα σάλια
για να μπορούν και να το παίξουν τα κανάλια
Δεν υπακούω λοιπόν στο κάρμα μου
απ’ τα σκουπίδια μου πλάθω το σάρμα μου
γιατί μας έφερε κοντά κάποιου το ψέμα
κι αν δε σ’ αρέσει να σ’ το λέω έτσι είναι, τέρμα.

Έγινες το θέμα στο τραγούδι μου πόζαρε λίγο
κοτζάμ φάκελο μίζερε γείτονα σου ανοίγω
ξεκινάω με το σύντομο βιογραφικό σου
και μ’ ένα όνειρο ξεχασμένο παιδικό σου.
Όσο πηγαίνεις να τα βρίσκεις κι όλα έτοιμα
ούτε μια λάθος βελονιά πάνω στο κέντημα
κι όσο ο φόβος θα σου φυλάει τα έρμα
να θυμάσαι ότι κοντά μας έφερε ένα ψέμα.

Εκείνο τ’ όμορφο ψέμα – το αταίριαστο θαύμα
μου `χει χαρίσει την αλήθεια κατά γράμμα
κι εγώ το αλλόκοτο σάρμα έτσι απλόχερα
τάζω στιγμές στης μνήμης τα απόνερα.
Μα μη με συνερίζεσαι θέμα δε βρήκα ακόμα
σαν καμβάς μοιάζω στερημένος από χρώμα.
Σα βρεγμένο στρώμα σε νυφικό κρεβάτι
σαν έρωτας βουβός πλάτη με πλάτη.
Τι να σου βρω να σου στριμώξω σε αράδες
κι ας μου θυμώσουνε απόψε οι ποιητάδες
απ’ τα σκουπίδια ακόμα έχω τη μυρωδιά
κλείσε τα μάτια και φαντάσου με ροδιά
σε κήπο μ’ αγιοκλήματα και γιασεμιά
αλλιώς σαν σκιά στην ερημιά.
Στρίμωξέ με στου μυαλού σου το ρέμα
να ξαναγίνω το παράξενο αυτό ψέμα.

Δεν υπακούω λοιπόν κι απόψε στο κάρμα μου
απ’ τα σκουπίδια μου πλάθω το σάρμα μου
γιατί μας έφερε κοντά κάποιου το ψέμα
κι αν δε σ’ αρέσει να το λέω έτσι είναι, τέρμα.

Όσο πηγαίνεις να τα βρίσκεις κι όλα έτοιμα
ούτε μια λάθος βελονιά πάνω στο κέντημα
κι όσο ο φόβος θα σου φυλάει τα έρμα
να θυμάσαι ότι κοντά μας έφερε ένα ψέμα.