Θυμάσαι που περπάτησα στα χρώματα
Πάνω απ το φως τα ξημερώματα
Σαν άγιος και τρελός χαμογελούσα
Ήμουν χαρταετός και μ αμολούσα
Μπορώ από τότε τα μικρά μου θαύματα
Αφού διαλέξω ώρα τόπο πράγματα
Δεν είναι οι ευχές μου παραμύθι πια
Τις έχω αρπάξει με το χέρι απ τα μαλλιά
Όμως να ξέρεις κανείς δεν ήταν έτσι πάντα
Δεν του δωσαν μια δύναμη που έκανε τα κουμάντα
Ανοίγεις πάντα δρόμο σε πολλούς χάρτες μαζί
Κι αυτός είναι ο δρόμος σου που θα σ ακολουθεί
Χάδι που πέτρωσε σαν διαταγή
Στοιχειώνει πάντα την παιδική μου γη
Σπασμένο τ όνομα μου στον καθρέφτη
Σπασμένο γέλιο από τ όνειρο μου πέφτει
Βρισιές μου κλέψαν τα φωνήεντα
Τα σύμφωνα φτωχά αλλά βαρυσήμαντα
Φωνές που πλέξαν τα κλαδιά τους στα δικά μου
Πήραν μαζί τους μακριά τα όρια μου
Όμως να ξέρεις δεν μπορεί να είναι έτσι πάντα
Εσύ βρίσκεις τη δύναμη που κάνει τα κουμάντα
Ανοίγεις πάντα δρόμο σε πολλούς χάρτες μαζί
Κι αυτός είναι ο δρόμος σου που θα σ ακολουθεί
Ούτε στιγμή δε σ έκανα στην άκρη
Μα ούτε και σε χτύπησα ποτέ στην πλάτη
Δε μου πες αν πιστεύεις πως υπάρχει δρόμος
Σε συναντώ μα και σε χάνω ταυτοχρόνως
Βλέπεις τα χρώματα το φως τα ξημερώματα
Σταγόνες στο παρμπρίζ ψεύτικ αρώματα
Στην πόρτα μας αδημονούν τα θαύματα
Όλα απ τη ζωή κλεμμένα πράγματα
Όμως έχε το στο νου σου δε θα ναι έτσι πάντα
Κάθε σταυροδρόμι κρύβει μια ιντιφάντα
Από τη μια δειλοί και ήρωες από την άλλη θαύματα
Μη βιάζεσαι ποτέ σου χω σκεπάσματα.