Όπου με πάει η μουσική (εκεί, εκεί)
Δεν είναι μόνο ένα σλόγκαν
είναι όλη μου η ζωή
ό, τι ζητάει το τραγούδι
χωρίς την καταιγίδα δεν ανθίζει ένα λουλούδι

Μια δύναμη αόρατη, μια βαθειά ανάγκη
που με πηγαίνει στον πλανήτη από άκρη σ’άκρη
γι’αυτό μου φαίνονται τα σύνορα αστεία
ταξιδεύω σε μια πολυδιάστατη γεωγραφία
Σ’ένα σκοτεινό δωμάτιο με ήχους
σχεδιάζω κόσμους που δεν περιβάλλονται από τοίχους
11 νότες κι άπειροι συνδυασμοί
ατελείωτες συχνότητες, μηδέν συμβιβασμοί

Όπου με πάει η μουσική (εκεί, εκεί)
Δεν είναι μόνο ένα σλόγκαν
είναι όλη μου η ζωή
ό, τι ζητάει το τραγούδι
χωρίς την καταιγίδα δεν ανθίζει ένα λουλούδι

Κι αν πόνεσα ανθρώπους γιατί μείνανε πίσω
δε με ξέρανε καλά κι έπρεπε να τους αφήσω
αν με είχαν καταλάβει δε θα ψάχναν σιγουριά
θα κοίταγαν ν’ανοίγουν τα δικά τους τα φτερά
Κι αν οι δρόμοι μας είχαν άλλη φορά
τότε απλά το είδα πρώτος κι έφυγα για το βορά
μετά το νότο, την ανατολή, τη δύση
μη ζητάς άγκυρες από του νομά τη φύση

Όπου με πάει η μουσική (εκεί, εκεί)
Δεν είναι μόνο ένα σλόγκαν
είναι όλη μου η ζωή
ό, τι ζητάει το τραγούδι
χωρίς την καταιγίδα δεν ανθίζει ένα λουλούδι

Το δικό μου καραβάνι ποτέ δε σταματάει
άλλες φορές μοιάζει αργό κι άλλες πετάει
μα πάνω απ’όλα στο ρυθμό του προχωράει
μη το κρίνεις, θα δεις μια μέρα μέχρι που θα πάει
Ναι θα παίζουμε κιθάρες
ναι θα τραγουδάμε
ναι τον ήλιο θα κοιτάμε ναι τύμπανα βαράμε
κι αν ο ήχος του ασυμβίβαστου πονάει
έτσι είναι!
Η ελευθερία το ζητάει