Έξω ο αέρας και το κρύο
να σε τρυπάει σαν βελόνα
κι εμείς αγάπη μου τα δύο
στην κουνιστή την πολυθρόνα

Στην κουνιστή την πολυθρόνα
εσύ κι εγώ έναν χειμώνα
να βλέπουμε βροχές και χιονιά
και τα σπουργίτια στα μπαλκόνια
να ρίχνει ο έρωτας βελάκια
κι εμείς τρελά γλυκά φιλάκια
στην κουνιστή την πολυθρόνα
έναν ολόκληρο χειμώνα

Έξω ο κοσμάκης να υποφέρει
να τουρτουρίζουνε οι γέροι
οι καθώς πρέπει κι οι αλήτες
να κοκκινιζουνε οι μύτες

Στην κουνιστή την πολυθρόνα
εσύ κι εγώ έναν χειμώνα
να βλέπουμε βροχές και χιονιά
στα καφενεία τα γκαρσόνια
να φτιάχνουν τσάι στους πελάτες
να νιαουρίζουνε οι γάτες
και στην πλατεία τα παιδάκια
με τα κασκόλ και τα σκουφάκια

Κι όταν η άνοιξη θα μπαίνει
κι ανθίσει η πρώτη ανεμώνα
εμείς οι δυο ξεχασμένοι
στην κουνιστή την πολυθρόνα

Στην κουνιστή την πολυθρόνα
εσύ κι εγώ έναν αιώνα
να βλέπουμε τα χελιδόνια
φωλιές να χτίζουν στα μπαλκόνια
να ρίχνει ο έρωτας βελάκια
κι εμείς τρελά γλυκά φιλάκια
κι ένα παιδάκι να κοιτά
τα χίλια χρώματα του Μάη.