Σταματούν τα ρολόγια, χάνονται τα λόγια όταν σε κοιτώ.
Ξεχνάω εμένα όταν βρίσκω εσένα κι όταν σου μιλώ.
Σ’ όλα αυτά που για χρόνια δεν ήμουν εσύ με γυρνάς,
το πρωί σαν τον ήλιο όταν δίπλα μου ξυπνάς.

Και δεν ξέρω αν αξίζω έστω και να σ’ αγγίζω όταν το ζητάς.
Μα εσύ με πιστεύεις απ’ το ψέμα με κλέβεις στην αλήθεια με πας.
Και στ’ αλήθεια ποιος είμαι το βλέπω καθαρά
μαζί σου όταν είμαι πεθαίνω, γεννιέμαι ξανά.

Τόσο καιρό με κρατάς ζωντανό,
ένα λόγο μου δίνεις ακόμα να ζήσω.
Αυτή τη ζωή που μου δίνεις εσύ
ποτέ δεν μπορούσα εγώ ν’ αρχίσω.

Η μέρα γελάει,
γαλάζια μου σκάει στον ουρανό.
Και στο διάστημα φεύγω,
του χρόνου ξεφεύγω
στ’ άστρο σου το κρυφό.
Όλα θα τα αντέχω
αν μαζί μου σ’ έχω εδώ,
σ’ ένα όνειρο που βγήκε αληθινό.

Τόσο καιρό με κρατάς ζωντανό,
ένα λόγο μου δίνεις ακόμα να ζήσω.
Αυτή τη ζωή που μου δίνεις εσύ
ποτέ δεν μπορούσα εγώ ν’ αρχίσω.

Τόσο καιρό κρατάς ζωντανό
ένα όνειρο που βγήκε αληθινό...