Είναι οι σκέψεις μου γυμνές
κι εγώ τις ντύνω μ’ ενοχές

τώρα που έφυγες για πες μου
τι θα γίνω
είναι οι ώρες φυλακές
που με κρατούν

και ζω στο χθες
πάλι τα όρια της τρέλας μου αγγίζω

Είναι που θέλω να σε δω,
μακάρι να `σουνα εδώ
απ’ την αρχή να σ’ αγαπήσω
δίχως τέλος

είναι τα λάθη που μετρώ,
κι αν δε σ’ έχω φταίω εγώ
το παραδέχομαι πως είμαι ο χαμένος

Θα σου `λεγα τόσα πολλά,
όσα ποτέ δε δέχτηκα
σε είχα σίγουρη αλλά,
μόνος μου κοίτα βρέθηκα
Θα σου `λεγα τόσα πολλά,
αν γύριζες ένα λεπτό
θα σε κρατούσα αγκαλιά,
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ

Είναι οι τύψεις πυρετός
κι εγώ κρυμμένος απ’ το φως
μα εσύ παράθυρα
στα όνειρα μου ανοίγεις

μες του μυαλού μου τα στενά
σαν κλέφτης έρχεσαι ξανά
κι εγώ τις σκέψεις μου κλειδώνω να μη φύγεις

Θα σου `λεγα τόσα...

Θα σου `λεγα τόσα πολλά, αν γύριζες ένα λεπτό
θα σε κρατούσα αγκαλιά, να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
Θα σου `λεγα τόσα πολλά