Υπάρχει μια παγίδα, μια έμμονη ψευδαίσθηση
να λέμε στον εαυτό μας, πως όλα είναι εντάξει.
Τρέφουμε το εγώ μας μοιράζοντας χαμόγελα.
κρατάμε μυστικό το παγερό κενό που πνίγει τις ζωές μας.

Εύκολα τα λόγια φτιαγμένα να πληγώνουν.
σχέσεις και φιλίες που γρήγορα τελειώνουν.
Στείροι σαν την έρημο, ανίκανοι να νιώσουμε.
Στείροι σαν την έρημο.

Οι νέες αξίες προσπαθούν να μας πλανέψουν.
τις ανασφάλειες μας να τονώσουν και να θρέψουν.
Σκάβουμε το λάκκο των αισθήσεων μας.
Σκάβουμε το λάκκο μας

Μπαγιάτικες αξίες που δε μας συγκινούνε
όταν θα παλιώσουνε θα τις ξεφορτωθούμε
στις αδυναμίες μας για να παραδοθούμε.

Στείροι σαν την έρημο, ανίκανοι να νιώσουμε
σκάβουμε τον λάκκο των αισθήσεων μας.
Μόνοι εκεί μέσα για ν’ αποτελειώσουμε
το τρελό εγκώμιο στον εαυτό μας.