Μικρό παιδάκι στα θρανία, ζωγραφιές στα βιβλία
Όπλο μου η φαντασία στη μικρή αυτή ιστορία
Που την λεν ζωή και με παιδεύει τόσα χρόνια
Μ’ ακόμα στέκομαι όρθιος πάνω στα δυο μου πόδια
ακόμα είμαι εδώ και ακόμα τραγουδάω
Με τη φάλτσα μου φωνή τα όνειρά μου ξεκινάω
Μουσική είναι η μητέρα μου, με μεγαλώνει
Με γεννάει, με σκοτώνει, με ρίχνει, με σηκώνει
Με πληγώνει, μα είναι φορές που μ’ αγαπάει
Σε μέρη που δε γνώρισα μόνο αυτή με πάει
Στιχάκια και ποιήματα πάνω σ’ ένα χαρτί
Παίρνουν σχήμα και μορφή και μου δίνουνε πνοή
Αναπνοή, παίρνω βαθιά και συνεχίζω
Μπρος ολοταχώς, άνεμος φυσάει τα πανιά μου
Θάλασσα τα λόγια και βάρκα η καρδιά μου
Καπετάνιος η ψυχή μου μερικές φορές φοβάται
Μερικές φορές αγρίμι μπρος στα κύματα βρυχάται
Μερικές φορές, βγάζει φτερά και ανεβαίνει
Την κυνηγάει ο πόνος όμως δεν την προλαβαίνει

Θέλω να φύγω, να φύγω να πετάξω
Θέλω το κόσμο στα μέτρα μου ν’ αλλάξω
Θέλω να φύγω, να φύγω να πετάξω
Την ευκαιρία ήρθε η ώρα για ν’ αρπάξω

Τι κι αν περάσαν τα χρόνια δεν τους κάνω το χατίρι
Στις ιδέες και τις σκέψεις μου δε κάνω χαρακίρι
Είμαι ακόμα ένα παιδί, παιδί θα παραμείνω
Κι ας μου λένε στη ζωή, πρέπει να επιταχύνω
Δεν αφήνω, κανέναν να με υποδουλώσει
Αφεντικό μου εγώ, υπάλληλος η γνώση
Πού να τρέξω; Πού να πάω; Ποιο τρένο να προλάβω;
Ποια προβλήματα να λύσω; Ποιες ευθύνες να αναλάβω;
Τι να κάνω; Δώσ’ μου έναν ώμο ν’ ακουμπήσω
Στη πόλη του μυαλού μου έλα να σε ξεναγήσω
Έχει γκράφιτι στους τοίχους φάτσες με χαμόγελα
Εδώ είναι τα καλά, εδώ και τα χειρότερα
Εδώ ρε θα με βρεις ν’ αράζω κάποια βράδια
Εδώ ρίχνω τα γέλια μου, εδώ χύνω τα δάκρυα
Εδώ είναι η κρυψώνα μου όταν θέλω να φύγω
Το μίσος των ανθρώπων προσπαθώ να αποφύγω
Εδώ είναι η μουσική με γλυκονανουρίζει
Ήρθε η ώρα για ακόμα ένα ιπτάμενο ταξίδι
Σήμερα τ’ αποφάσισα θα πάω πιο ψηλά
Ο δικός μου ήλιος δεν καίει των ονείρων τα φτερά

Θέλω να φύγω, να φύγω να πετάξω
Θέλω το κόσμο στα μέτρα μου ν’ αλλάξω
Θέλω να φύγω, να φύγω να πετάξω
Την ευκαιρία ήρθε η ώρα για ν’ αρπάξω

Θέλω να φύγω, να φύγω να πετάξω