Μη με γυρέψεις στις γνωστές μου κρυψώνες,
αν μ’ αγαπάς.
Και μη ζηλέψεις, είναι σκυφτοί οι χειμώνες
όπου κι αν πας.
Μη με γυρέψεις στους οργισμένους μου στίχους,
τώρα πονάω.
και μην πιστέψεις πως ζω στους ήχους,
απλά ξεχνάω.

Μη με γυρέψεις αυτό τον χειμώνα
στην εικόνα που `χεις φτιάξει για μένα.
Μη με γυρέψεις πάλι δίπλα στα μόνα,
πρώτη φορά που τα `χω χαμένα.
Μη με γυρέψεις σε φόβους μεγάλους,
παρά μόνο σε μικρούς ντροπιασμένους.
Μη με γυρέψεις ρωτώντας τους άλλους,
μόνο ακολούθα τους βουβούς κουρασμένους.

Μη με γυρέψεις μέσα στον τρόμο του όχλου
αν με μετράς.
Μην το παλέψεις, γιατί δε σκιάζονται διόλου
μην τους κοιτάς.
Μόνο να κλέψεις παλιά σου όνειρα πίσω
και να τα φυλάς
και να πιστέψεις πως αξίζει όταν λυγίσω
να μου γελάς.

Μη με γυρέψεις αυτό τον χειμώνα
στην εικόνα που `χεις φτιάξει για μένα.
Μη με γυρέψεις πάλι δίπλα στα μόνα,
πρώτη φορά που τα `χω χαμένα.
Μη με γυρέψεις σε φόβους μεγάλους
παρά μόνο σε μικρούς ντροπιασμένους.
Μη με γυρέψεις ρωτώντας τους άλλους
μόνο ακολούθα τους βουβούς κουρασμένους