..κι αφού θάνατο δίνετε
θάνατο μυρίζετε
θάνατο σπέρνετε
κι εγώ θάνατο αντέχω
θάνατο χαρίζετε
θάνατο θερίζετε
κι εγώ με τη σειρά μου θάνατο θα φέρνω..

Ξεχείλισε η οργή δε μου φτάνουν τα λόγια
για τον κόσμο τους που με μετράνε με πιστόλια
με οβίδες κρότου λάμψης, δακρυγόνα
κι εγώ στέκομαι όρθιος δε με ρίξανε ακόμα.
Ακόμα και με χώμα δε μου κλείνουν το στόμα.
Ντύθηκα στα μαύρα αφού δε μου ταιριάζει χρώμα,
κόμμα και επίθετο δε με χαρακτηρίζει
ίδια λύσσα και οργή απ’ τα βαθιά μου ξεχειλίζει.
Τίποτα δε με λυγίζει, δε με φυλακίζει.
Θα `μαι στόχος κλειδωμένος σε κάθε όπλο που οπλίζει.
Ακούς μπάτσε; Βγάλε μάσκα να σε δούμε.
Δεν τη κοπανάμε, απόψε μένουμε να ζυγιαστούμε.
Δεν ξεπουλάμε το τομάρι μας αμάχητοι.
Η νύχτα απόψε θα βγάλει μόνο έναν νικητή
κι ίσως η μέρα αύριο να’ χει καθαρότερο φως,
αλλιώς καινούργιο αστέρι θα’ χει τα βράδια ο ουρανός.
Λίγα λεπτά μας έχουν μείνει μέχρι να φέξει.
Τέτοια στιγμή πόσο ζηλεύω το θάνατο του Αλέξη!
Στον δρόμο βγες, φώναξε, σπάσ’ τα,
βάλε μπουρλότο, γερά αδερφέ μου κράτα!

Τ’ όνειρό μας είναι μια ανάσα μακριά μας.
Αντιδρούμε και παλεύουμε για τα ιδανικά μας.
Εκπυρσοκροτώ, εσείς το μέλλον δε θα μου στερήσετε,
ξέρω πρώτοι θα πυροβολήσετε.
Κι αφού θάνατο δίνετε
θάνατο μυρίζετε
θάνατο σπέρνετε
κι εγώ θάνατο αντέχω,
θάνατο χαρίζετε
θάνατο θερίζετε
κι εγώ με τη σειρά μου θάνατο θα φέρνω.

Δώσε μου άδειο χαρτί θα το φέρνω γραμμένο.
’δειο μπουκάλι, θα το φέρνω γεμισμένο.
Ελεύθερο μυαλό, θα το φέρνω οργισμένο.
Στεγνό στουπί, θα το φέρνω αναμμένο.
Δώσε μου φωτιά, ξέρω εγώ τον προορισμό.
Κάθε ψυχή αδικημένη εδώ ζητάει σεβασμό.
Τέρμα η αδικία κι ελευθερία στον Mumia abu Jamal,
δώσε μου αυτά και σου φτιάχνω νέο Taz Mahal.
Ένα κόσμο όμορφο σου χτίζω
και γκρεμίζω το κελί που μέσα του σαπίζω.
Βάζω στόχο κάμερες και περιπολικά.
Αγκάθι γίνομαι στη φτηνή τους ομορφιά
να πληγώνω το χέρι που βίαια μ’ αγγίζει.
Είμαι νερό ορμητικό σ’ όχθη που με περιορίζει.
Το ποτάμι κυλάει πάντα δε θα σταματήσει
και το όπλο δεν ξέρεις αν θα πυροβολήσει.
Έτσι κι εμείς πάντα Υπόνοια σαν πιστόλι οπλισμένο,
εκπυρσοκροτώ πάνω σε μπατσικό καμένο,
νομικό καλοντυμένο, πουλημένο καναλάρχη.
Ίσως απόψε να’ ναι η νύχτα που θα κερδιθεί η μάχη...

Ήθελα να `μουν το 85’ στο χημείο
και το Δεκέμβρη του 08’ μέσα στο Πολυτεχνείο
απέναντι σε μπάτσους δικαστές ένα νυχτέρι.
Φονιάδες με γεμάτο όπλο στο χέρι
που θάνατο σκορπίσαν σε ανήλικα παιδιά,
σε Αλέξη Γρηγορόπουλο, Μιχάλη Καλτεζά.
Θάνατος στους φονιάδες Μελίστα, Κορκονέα.
Θάνατο και στο φονιά του Τεμπονέρα...

Τ’ όνειρό μας είναι μια ανάσα μακριά μας.
Αντιδρούμε και παλεύουμε για τα ιδανικά μας.
Εκπυρσοκροτώ, εσείς το μέλλον δε θα μου στερήσετε,
ξέρω πρώτοι θα πυροβολήσετε.
Κι αφού θάνατο δίνετε
θάνατο μυρίζετε
θάνατο σπέρνετε
κι εγώ θάνατο αντέχω,
θάνατο χαρίζετε
θάνατο θερίζετε
κι εγώ με τη σειρά μου θάνατο θα φέρνω.