Έσκασες μύτη, νασαι πάλι σινιέ ντυμένος
από την ευτυχία σου τίγκα μαστουρομένος
ωραίο σακάκι ακατάδεκτε αρχηγέ
και του καημού πολλών αγοραστή φτηνέ.
Πες μαλακίες, κάνε χιούμορ που γουστάρουν
κέρασέ τους κοπλιμέντα που θα τα πάρουν
αργήσατε και πέρασαν οι δύσκολες μέρες
μα να ξέρετε ότι είστε διάττοντες αστέρες.
Κι εγώ μπαίνω και βγαίνω με τη μία
μου βρόμισε ντροπή, αυτή είναι η αιτία
μου βρόμισαν όμως τύψεις και πουστιά
φοβήθηκα το λέω Θεε μου, χάλια νυχτιά.
Τα πόδια στον κώλο και αρχίζει το τρεχιό
τύψεις που γίνανε λύπη, φοβερό θεριό.

Αυτό ήτανε τύψεις που ντύθηκαν λύπη
αυτό που σε γαμάει, αυτό που σου λείπει
λέω κι εγώ τι σκατά ήταν αυτό το θεριό
ήταν οι τύψεις που σε πάνε στο δικό σου φευγιό.
Κι ότι κι αν πάρεις, ότι κι αν αποκτήσεις
πάντα μες τη λύπη θα σαφήνουν να ζήσεις
λέω και γω, άγνωστη μυρωδιά
ίσως καήκανε για λίγο οι τύψεις σου στη φωτιά.

Τα ογδόντα δεν περνάς με το ωραίο σου αμάξι
και στην ζωή των παιδιών σου επέβαλες τάξη
την κυρά σου αγαπάς και όταν θέλει της τα χώνεις
τα ξενογαμησιάτικα πληρώνεις.
Μα να που ήρθε σε ένα χρόνο για δεύτερη φορά
αυτή η δύσοσμη μέρα, αυτή η χάλια νυχτιά
μόνο σου αντίκρυ σε πράξεις και στιγμές
και απέναντι όλα αυτά που για τα παιδιά σου θες.
Δάκρυ σου κυλάει μα είναι περαστικό
της πουλημένης σου συνείδησης ψεύτικο, φτιαχτό
συνήθισες το ψέμα, την χαρά τη σικέ
πας σπίτι πλένεσαι, φοράς και κολόνια σινιέ.
Παίρνεις την οικογένεια και φουλ στην γκλαμουριά
πορτιέρηδες οι τύψεις και σου λένε γεια
βλέπεις η κολόνια δεν νικάει τη μυρωδιά
Θεέ μου φοβάμαι τι περίεργη νυχτιά.

Αυτό ήτανε τύψεις που ντύθηκαν λύπη
αυτό που σε γαμάει, αυτό που σου λείπει
λέω κι εγώ τι σκατά ήταν αυτό το θεριό
ήταν οι τύψεις που σε πάνε στο δικό σου φευγιό.
Κι ότι κι αν πάρεις, ότι κι αν αποκτήσεις
πάντα μες τη λύπη θα σ’ αφήνουν να ζήσεις
λέω και γω, άγνωστη μυρωδιά
ίσως καήκανε για λίγο οι τύψεις σου στη φωτιά.

Μα εγώ δεν ξέρω τι δουλειά είχα εκεί
μήπως παραίσθηση είδα ή μήπως με έσυρε η ζωή
αυτή τη χάλια νύχτα να `μαι μπουρινιασμένος
μα από τις τύψεις πουγιναν θεριό ευχαριστημένος.
Δυσωδία διάχυτη και αδικία
ρε όπου κι αν γυρίσω βρομάει αηδία
μα τι να κάνω, πάντως φεύγω από κοντά σας
τη νύχτα αυτή χαρείτε, πάρτε την κέρασμά σας.
Αυτή τη νύχτα που ξερνάει ο ουρανός ταστέρια
αυτή τη νύχτα βγάζω την πίκρα με τα χέρια
γράφω για σας, για τους γκλαμονειρεμπόρους
που κρύβετε ανασφάλειες μέσα σε ωραίους χώρους.
Τι άλλο να πω, τσάμπα χαλάω τα σάλια
Θεού απόφαση κι αυτή η νύχτα χάλια