Σφάλμα το νιώθω να γερνάει το σώμα,
να ξεθωριάζει η δικιά μου η εικόνα.
Σφάλμα μου τώρα περισσεύουν τα λόγια,
αφού με στέλνεις παρακάτω απ τα υπόγεια.

Πόσο ανάγκη σ έχω,
τώρα που οι δρόμοι μας χωρίζουν,
την καρδιά μου κομματιάζουν
λάθη μαχαίρια που με σκίζουν,
σφάλμα μου σ αγαπάω, όλα σε θυμίζουν,
δεν μπορώ…

Σφάλμα μου όσο το παλεύω πονάει,
όμηρο πάντα η καρδιά σου με κρατάει.
Σφάλμα μου τύψεις δεν αισθάνεσαι πες μου
και αλάτι ρίχνεις κάθε μέρα στις πληγές μου.

Και είχα πει πως θ αντέξω
κι όμως έπεσα έξω κι έμεινα εδώ
και είχα πει θα ξεχάσω,
τη ζωή μου θα φτιάξω, δε θα σ’ αγαπώ.