Με αποσυντονίζεις
όταν μου ψιθυρίζεις
πάλι χίλιες φορές
ότι περίμενα να ‘ρθεις
μετά από λίγο αλλάζεις
σαν κύμα με σκεπάζεις
και ξαναπέφτω θύμα κρίσης επιληπτικής
πεθαίνω εγώ για σένα
κι εσύ σαι ένα ψέμα
κι ας σαι μια απάτη
μες τους ψεύτικους καιρούς
στον κόρφο σ’ έχω ψύλλο
γαβγίζεις σαν το σκύλο
τώρα ζητώ τα χάδια σου χωρίς ενδοιασμούς

Κι ας είσαι μια απάτη μες τους ψεύτικους καιρούς
Εν δυο προσοχή κι ο σκύλος δαγκώνει
γιώτα χι ο έρωτας με ευαίσθητο τιμόνι
στα ίσα να τρακάρω δε με νοιάζει μια σταλιά
αγάντα να παρκάρω στη ζεστή σου αγκαλιά

Σαν κάποια πεταλούδα που αγάπησε μια κούπα
στ’ άγγιγμά σου γίνομαι φύλλο και φτερό
μα αδύνατον να φύγω
απ τη μοίρα να ξεφύγω
το τέλος ξέρω μάγκα μου μα αδιαφορώ
το ζειν επικινδύνως
είναι γλυκό σαν οίνος
μεθάς και έτσι όλα τα βλέπεις μια χαρά
νιώθεις τρελή νιρβάνα
και πάντα είσαι χαρβάνα
τα αρνητικά της όλα τα βαφτίζεις θετικά

Μεθάς και έτσι όλα τα βλέπεις χαλαρά
Εν δυο προσοχή κι ο σκύλος δαγκώνει
γιώτα χι ο έρωτας με ευαίσθητο τιμόνι
στα ίσα να τρακάρω δε με νοιάζει μια σταλιά
αγάντα να παρκάρω στη ζεστή σου αγκαλιά

Εν δυο προσοχή κι ο σκύλος δαγκώνει
γιώτα χι ο έρωτας με ευαίσθητο τιμόνι
στα ίσα να τρακάρω δε με νοιάζει μια σταλιά
αγάντα να παρκάρω στη ζεστή σου αγκαλιά
σκύλος
χαλαρά
δαγκώνει
αστείο
είλωτας
μας έφαγε
ο σκύλος δαγκώνει.