Ένα χαστούκι κι ένα χαστούκι συναντήθηκαν στη γωνία του δρόμου
λίγο πιο δίπλα
ήταν μια τρύπα
του μαύρου υπονόμου
ένα ποντίκι
κοιτάει με φρίκη
μια μαύρη γάτα
που τριγυρίζει αγριεμένη
και το μυρίζει μα δεν τ’ αγγίζει
σκουριά του δρόμου
πολύ φουσκώνει
κι η μαύρη σκόνη
που μ ας κυκλώνει
θα μας τυφλώσει
θα μας σκοτώσει
αν δεν κρυφτούμε μέσα στα στήθη του κοριτσιού μας
που περιμένει
στη γωνία του δρόμου
σε ροζ φακό
σε ροζ φακό

Αν δεν κρυφτούμε
μέσα στα στήθη του κοριτσιού μας θα ξεραθούμε
αν δεν κρυφτούμε
μέσα στα στήθη του κοριτσιού μας θα ξεραθούμε
να – να (*5)

Σίδερο ο δρόμος μπροστά μου απλώνει
στρίβει γυρίζει και με κυκλώνει
κι εκεί στην τρύπα του υπονόμου
πάντα τελειώνει
καημένη νύχτα
μαύρη κι ωραία
μπροστά στην τρύπα του υπονόμου τέρμα του δρόμου
χίλιες γυναίκες θρηνούν παρέα
θρηνούν παρέα
μ’ ένα χαστούκι κι ένα χαστούκι
βογκάει ο χρόνος
κι εγώ να τρέχω
γεμάτος φρίκη
σαν το ποντίκι
γυμνός να τρέχω πάνω στα φύλλα
των δέντρων θεέ μου
που αυτή ξαπλώνει
έρημη μόνη
σ’ άδειο μπαλκόνι
σ’ άδειο μπαλκόνι

Αν δεν κρυφτούμε
μέσα στα στήθη του κοριτσιού μας θα ξεραθούμε
αν δεν κρυφτούμε
μέσα στα στήθη του κοριτσιού μας θα ξεραθούμε
να – να

Μαύρο φεγγάρι
άσπρο φεγγάρι
κι εγώ να τρέχω
βουλιάζει ο δρόμος
και μ’ έχει πάρει
αλλάζει ο τόπος
μπλε το φεγγάρι
κι εγώ να τρέχω
χώμα και φύλλα
κι εγώ να τρέχω
θεέ μου δεν έχω σκουριά και σκόνη
θεέ μου την έχω γυμνή και μόνη
σ’ άδειο μπαλκόνι
σ’ άγριο μπαλκόνι
σ’ άγιο μπαλκόνι
σ’ άγιο μπαλκόνι

Αν δεν κρυφτούμε
μέσα στα στήθη του κοριτσιού μας θα ξεραθούμε
αν δεν κρυφτούμε
μέσα στα στήθη του κοριτσιού μας θα αφανιστούμε
να – να