Ναί, μη πεις κουβέντα.
Ρε, τι να πώ εδώ μιλάν τα ντοκουμέντα.
Με σιγοτρώει όπως βλέπεις μια αχόρταγη πλάνη,
μου δίνει αίμα, έχω φωτιά κακό χαρμανι
Δεν πιάνει τσάμπα το παιδεύει ο καιρός ο νοερός,
ίσως γεννήθηκα περίσια πονηρός.
Μα ούτε μια λέξη, τα πάντα χρεωμένα
λόγος δε μου ’πεφτε σε τίποτα ακόμα και για μένα.
Ημέρα γέννησης άλλου σκοπός,
μια κολυμπήθρα, να και ο Θεός,
φροντίδα, μιλιά, σχολείο νωρίς
πρέπει να μάθεις, μπορείς, δεν μπορείς,
μαθητής, της μεγάλης φαμίλιας καμάρι,
όλα τα όνειρα κρυμένα στο συρτάρι
όλα καλά μέχρι εδώ ερώτηση καμία
το άγχος αρχίζει με την πρώτη μαλακία
και η εφηβεία γεννάει άπειρες στιγμές
πρώτη φοβία δίπλα στις πρώτες ορμές.
Θέλει καλή πονταρισιά αυτή η παρτίδα,
αλλιώς μετά σ’ αναλαμβανει η πατρίδα.
Διατάξτε, φρουρός μελλοντικός υποτελής,
ξένου θεού κι ανθρώπου τίμημα επι γής
Πόθος διακαής, ηλίθιος αφανής, ένας αιώνιος ξενιστής.

Μέχρι τώρα δε με ρώτησε κανείς
κι είχα έτοιμες χιλιάδες απαντήσεις
κι αφού δεν έχω νιώσει ήρωας αφανής
μπορείς παράδεισε, αν θες να με κρατήσεις.
Κι όσα δεν είπα κι έκανα, θα χρεωθείς.
Τα φωτοστέφανα κράτατα γι’ άλλους.
Θα ’μαι μέσα σου αιώνιος ξενιστής
θα κλέβω τα όμορφα απ’ ούρανους μεγάλους.

Τα πρώτα βήματα χωρίς κόλλημα.
Μετά τα λάθη τα ανώριμα, τα γνώριμα.
Αγνά υλικά και κάλπικα νομίσματα
και για παιχνίδια του καιρού τα γυρίσματα
με κηδεμόνα το παρόν κατα κανόνα
θυμίζω ψύλο χαμένο σ’ αχυρώνα.
Είναι τέτοιος ο κόσμος μεγάλος και τρανός
τέτοιο και τ’ όνειρο που στάμπαρε στον ώμο μου ο καημός.
Άλλη γενιά, άλλη ταχύτητα ίδια τροχιά
και μια παιδεία όπως στον πίνακα η νυχιά.
Κακοφωνία σε γλέντι στημένο
και ένα επάγγελμα όπως λένε κατεστημένο.
Να σου και η πένα η κοφτερή
να καρτερεί τα όσα νιώθει για να μαρτυρεί.
Ταξίδια άφησα, χέρια γεμάτα με τύχη
διαβατήριο το θράσος και πέφτουν οι τοίχοι.
Ελευθερία, τι ψέμα, γλυκό για να το ζεις
δύο ρόδες κόντρα της ζωής της πεζής.
Φαίνεται τ’ άσχημα θέλουνε καύσιμα
λίγα λόγια τα πολλά είναι θανάσιμα.
Άγχος, τι παράξενη λέξη
μεγάλη έλξη σ’ όσους έχουνε αντέξει.
Είμαι κι εγώ ένας άπ’ αυτούς λόγω τιμής
άλλος ένας ξενιστής.

Μέχρι τώρα δε με ρώτησε κανείς
κι είχα έτοιμες χιλιάδες απαντήσεις
κι αφού δεν έχω νιώσει ήρωας αφανής
μπορείς παράδεισε, αν θες να με κρατήσεις.
Κι όσα δεν είπα κι έκανα, θα χρεωθείς.
Τα φωτοστέφανα κράτατα γι’ άλλους.
Θα ’μαι μέσα σου αιώνιος ξενιστής
θα κλέβω τα όμορφα απ’ ούρανους μεγάλους.