Ποιο χέρι άπλωσε φωτιά στου κόσμου τ’ άγρια;
Και ποιο μας τύλιξε σκοτιά, απ’ άκρια σ’ άκρια;
Ποιος δε μετράει τα δάκρυα κι όποιον πονάει;
Ποιος νους τους δαίμονες καλεί και μας ζητάει;
Στη κόλαση σκαλί σκαλί ποιος μας τραβάει;
Τη ζωή ποιος ξεπουλάει; Ποιος είναι αυτός;

Ποιος βουβός απλωχερίτης
σα χρυσικός μαυραγoρίτης
τρίβει τα χέρια του;
Κι εσύ τ’ανέχεσαι πάρε εκδίκηση.

Ποιος τρανός κοσμοπολίτης,
πολιτικός βουρκομερίτης
μετράει τ’ αστέρια του;
Κι εσύ το δέχεσαι χωρίς συζήτηση.

Ποιος συνένοχος τρεχαλητής
σα μίζερος κουβαλητής
βρήκε τη μπόρεση να σου φορτώσει
στην καμπούρα τόση φταίξη;

Ποιος έγινε απόψε τιμητής;
Του μύθου ο πυρπολητής
ζητάει συγχώρεση τέλειωσε τον
και μη του πεις ούτε μια λέξη.

Ποιος ξεθάβει απ’ τα κρυφά θανάτου μνήμες;
Ποιος σιγοπίνει απ’ τα σοφά αρχαίες ρίμες;
Και ποιος παντού απλώνει φήμες για τέλος άδοξο;
Ποιος περιμένει μιμητής το στοίβαγμα μας;
Ποιος περιγράφει ποιητής το πάθημα μας;
Ποιος άρπαξε το υστέρημα μας κι είναι ακόμα ζωντανός;