Το δάκρυ μου σταγόνα στη βροχή
και ο πόνος μου στην έρημο κραυγή
και εσύ ξέρω δε θα ξαναρθείς,
που ζεις...ούτε ξέρω πια που ζεις...

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.

Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή,
η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλί
και εσύ ξέρω δε θα ξαναρθείς.
Που ζεις...ούτε ξέρω πια που ζεις...

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.

Ψάχνω τα ίχνη σου στο φως των αστεριών
ρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,
η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,
λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει!