Όπως προσπέρασες εσύ, φαίνεται, όλοι μια στιγμή,
θα `χουμε κάποιον μια για πάντα προσπεράσει,
αν ήταν λάθος ή σοφό το βήμα εκείνο το θολό,
πώς να το δεις και τώρα έχει πια βραδιάσει.

Δυο λογάκια είχα φωνάξει στης ψυχής μου τον ρυθμό
να τ’ ακούσεις κι έτσι πίσω να γυρίσεις,
μα η φωνή, για `σένα έγινε τραγούδι ερωτικό
που δεν λέει, χρόνια τώρα, να μ’ αφήσει.

Έμεινα μέσ’ στα σκοτεινά να ψάχνω σπίθα και φωτιά
για την σβησμένη μου ζωή να ξαν’ ανάψει,
καθένας κάνει ό,τι μπορεί κι εγώ είχα μόνο μια φωνή
για να βρει τρόπο την πορεία σου ν’ αλλάξει.

Δυο λογάκια είχα φωνάξει στης ψυχής μου τον ρυθμό
να τ’ ακούσεις κι έτσι πίσω να γυρίσεις,
μα η φωνή, για `σένα έγινε τραγούδι ερωτικό
που δεν λέει, χρόνια τώρα, να μ’ αφήσει.

Με καταδίκασες, λοιπόν, σ’ αυτή τη μοίρα των τρελών
μα θα `ταν ψέμα να σου πω πως μετανιώνω,
άλλαξες πρόσωπο εσύ κι εγώ έχω τώρα τη φωνή
μ’ ένα τραγούδι να γλυκαίνω και τον πόνο.

Δυο λογάκια είχα φωνάξει στης ψυχής μου τον ρυθμό
να τ’ ακούσεις κι έτσι πίσω να γυρίσεις,
μα η φωνή, για `σένα έγινε τραγούδι ερωτικό
που δεν λέει, χρόνια τώρα, να μ’ αφήσει.