Την πρώτη νύχτα του γάμου,
μου τη μαθαίναν παλιά
τ’ αγόρια της γειτονιάς μου,
στα σκοτεινά χωρίς μιλιά.

Έχει γραφτεί τ’ όνομά μου
σε χίλιων δέντρων κορμούς,
τα πέπλα τα μαγικά μου,
στέλναν φωτιές στους ουρανούς.

Αυτό που λένε πείρα,
από μικρή το πήρα,
με την καρδιά στη γύρα
κάθε βραδιά,
και πάλι μες στα πλήθη,
και πάλι εγώ η νύφη,
για λίγο παραμύθι,
άντε παιδιά!

Την πρώτη νύχτα του γάμου,
την έχω ζήσει πρωί,
κανένας δεν ήταν κοντά μου,
κανείς δεν είχε να μου πει.

Κι όσοι μου λεν να πεθάνω,
να ξεμπερδεύω νωρίς,
θα ζήσω εγώ παραπάνω,
στα χάδια αυτής της φυλής.