Τι να πω πλέον για σένα; Σ’ έμαθα...
Μια ζωή υπερβολές και ψέματα.
Φυλαχτά μου είχα τα μάτια και τα χείλη σου...
Μα για τον εγωισμό σου
σκότωσες τον άνθρωπό σου
που `χε δώσει τη ζωή του για χατήρι σου...

Τέλος! Φύγε από μένα!
Ήσουν μόνο ένα ψέμα.
Φτάνει! Θέλω το καλό μου!
Δε θα χάσω το μυαλό μου!

Μόνη σου θα βρεις την άκρη.
Δε θα χύσω άλλο δάκρυ.
Φύγε! Κάνε τη ζωή σου!
Όπως έστρωσες κοιμήσου!

Τι να πω πλέον για σένα; Σ’ έμαθα...
Μια ζωή υπερβολές και ψέματα.
Σου παραπονιόμουν για τις αντιδράσεις σου.
Μα εσύ παραληρούσες
μόνο λόγια μου πετούσες,
κι ήτανε αντίθετες όλες οι πράξεις σου...