Σαν μια βελόνα που τρυπάει κάθε βράδυ τα όνειρά σου
κι έτσι διώχνει την ζωή από κοντά σου
σαν ένα πλοίο που ταξίδι σε πηγαίνει
και να ζήσεις ως το τέλος ποτέ δεν περιμένει.
Βρήκα μες στα δυο σου μάτια κάτι θλιβερό
κι εξήγηση δεν πήρα γιατί ήταν μυστικό
μόνος σου το διάλεξες και μόνος θα το ζήσεις
μόνος σου θα είσαι ό,τι κι αν αποφασίσεις.
Σαν θύμα μιας απάτης που ποτέ δε σταματά
γιατί διάλεξες τον δρόμο που σε πάει μακριά
σε ταξίδια στο σκοτάδι που σε παίρνει διαρκώς
χάθηκες και ψάχνοντας που βρίσκεται το φως.
Όμως τα λόγια δεν αντέχουν να σωπαίνουν
στα βιβλία μόνο ξέρουν και επιμένουν
βλέπεις αυτά δε φοβούνται το σκοτάδι
δεν προσπαθούνε να αποφύγουν το σημάδι.

Εκεί που βρίσκεται το φως.

Κάθε βράδυ μια φιγούρα, η ίδια αγωνία
το ίδιο άγχος και η ίδια ιστορία
τα ίδια ψεύτικα ταξίδια στο αλλού
και για άλλη μια φορά η παραπλάνηση του νού.
Με τέτοιο θάρρος που θα ζήλευε ο καθένας
επιμένεις και δεν είσαι μόνο ένας
αυτό τ’ απόγευμα θα κάνω ένα ταξίδι
μονάχα έτσι λες η θλίψη θα μου φύγει.
Και δεν αλλάζει τίποτα αν τρελαθείς
δεν αντιδράς με το να φύγεις να χαθείς
μα τους χαρίζεσαι και γίνεσαι το πιόνι
σ’ένα παιχνίδι που ποτέ δεν τελειώνει.
Και συνεχίζεις να τρυπάς τα όνειρά σου
έτσι σε έμαθε να κάνεις η γενιά σου
σαν το Ιούδα που προδίδει τον εαυτό του
σαν το παιδί που έχει μείνει μοναχό του.

Εκεί που βρίσκεται το φως.