Κάποια μέρα προχωρούσαμε μαζί,
δυο φεγγάρια που φωτίζανε τη γη,
μια αγάπη που θα ζήλευε κανείς
μα την έπνιξε η μπόρα της ζωής.

Σε γυρεύω κάθε μέρα, σ’ αναμνήσεις τριγυρνώ
σε γυρεύω κάθε νύχτα και δεν ξέρω που θα βγω,
αρρωσταίνω και ματώνω, σβήνω, λιώνω και παγώνω,
είμαι μόνος με τον πόνο, να σ’ αγγίξω δεν μπορώ,
αρρωσταίνω και ματώνω, σβήνω, λιώνω και παγώνω,
είμαι μόνος με τον πόνο, σε γυρεύω στο κενό.

Η ζωή μας πια κυλάει χωριστά,
σ’ άλλους δρόμους, δίχως γέλιο και χαρά,
η αγάπη μας παρέμεινε στο χθες,
ήταν έρωτας χωρίς προδιαγραφές.

Σε γυρεύω κάθε μέρα, σ’ αναμνήσεις τριγυρνώ
σε γυρεύω κάθε νύχτα και δεν ξέρω που θα βγω,
αρρωσταίνω και ματώνω, σβήνω, λιώνω και παγώνω,
είμαι μόνος με τον πόνο, να σ’ αγγίξω δεν μπορώ,
αρρωσταίνω και ματώνω, σβήνω, λιώνω και παγώνω,
είμαι μόνος με τον πόνο, σε γυρεύω στο κενό.

Αρρωσταίνω και ματώνω, σβήνω, λιώνω και παγώνω,
είμαι μόνος με τον πόνο, να σ’ αγγίξω δεν μπορώ,
αρρωσταίνω και ματώνω, σβήνω, λιώνω και παγώνω,
είμαι μόνος με τον πόνο, σε γυρεύω στο κενό.