Έρχεται ώρα που φουσκώνω απ’ τα ψέματα
λέω να φύγω να γλιτώσω τα παιδέματα.
Κι όμως κάτι με κρατάει, κάνω υπομονή
η ζωή μου είναι φουρτούνα σε χάρτινο νησί.

Πάρε δρόμο απ’ την καρδιά μου, γυάλινη χαρά
το γυαλιστερό σου δώρο όταν σπάει πονά.
Με κερνάς με χίλια ζόρια στην ανάγκη αυτή
σημαδεύεις τα χαρτιά σου, κάλπικη στιγμή.

Ο καθένας λογαριάζει για την πάρτη του
είν’ ο κόσμος όλος δικός του μες το μάτι του.
Σε κοιτάζει και σου κλέβει ό,τι αγαπάς
είν’ η ζήλεια του μεγάλη και ο κακός φονιάς.

Πάρε δρόμο απ’ την καρδιά μου, γυάλινη χαρά
το γυαλιστερό σου δώρο όταν σπάει πονά.
Με κερνάς με χίλια ζόρια στην αναγκη αυτή
σημαδεύεις τα χαρτιά σου, κάλπικη στιγμή.

Έρχεται η ώρα που φουντώνω απ’ τα ψέματα
ταξιδεύω σ’ άλλο δρόμο, μ’ άλλα ρεύματα.

Στην αλήθεια σου φυλάξου, μην παρεκτραπείς
στο αληθινό σου ψέμα μέσα θα καείς.
Θα πονάς και θα υποφέρεις μέσα στη ζωή
θα `σαι πάντα ένα τραγούδι σε άσχημη στιγμή.