Άδειο κελί -- άδειο δίχως ψυχή --
σε υγρή φυλακή -- και η ώρα είναι έξι
σκόρπια χαρτιά- μια βουβή μαχαιριά-
στη σκληρή του καρδιά -- και το αίμα θα τρέξει

Μια ζωγραφιά- μόνος μάρτυρας πια-
δυο κορδόνια λευκά- τατουάζ στο λαιμό του
Σώμα νεκρό- από κάποιο σταυρό-
κι ένα σπιούνο φρουρό- που’ χε στο πλευρό του

Όπως θα σβήσει το κερί σαν το χάδι
έτσι θα φύγει η ζωή του το βράδυ

Μες στη σιωπή- είχε βλέπεις κλειδί-
άνοιξε το κελί- φονικό στο νου του
Δεν είδε ποιος- όμως ήταν νεκρός
ένας λάθος νεκρός- λάθος του μαχαιριού του
Ήταν νωρίς- όταν ο διευθυντής-
όχι άλλος κανείς- ζήτησε το φόνο
όμως μετά- αλλάξαν τα κελιά
σαν τυχαία ζαριά- για το στόχο τους μόνο

Δέκα τυφλές, φονικές μαχαιριές
δέκα μαύρες πληγές
μια κακή παγίδα
Δέκα γυμνές, σκοτεινές αφορμές
σαν εικόνες σκληρές
μια σκισμένη σελίδα