Μέρα πνιγμένη στις δροσιές.
Η μάνα από τα Λύμπια
πηγαίνει στη Βασιλική τη νύφη της και λέει:
«Ο Μιχαήλης, ξέρω το, εν θα ξανάρτει,
παντρέυτου κόρη μου, σγοιόν είσαι στον αθθόν σου».

«Και πώς το ξέρεις μάνα, πόθθεν έμαθές το;»
«Λαλεί μου το η προαίστηση, κοντεύκει τώρα χρόνος».

Βγάζει τα μαύρα η κόρη και μπαίνει στ’ άσπρα,
βασίζει σαν σε ξόδι για την εκκλησιά.
Γεννά παιδί, του δίνει τ’ όνομα του νεκρού.