Σ’ ενός αγγέλου το φτερό
κρατήσου κι άσε τον καιρό,
όπου δεν μπόρεσες να πας,
να σε πηγαίνει.

Κι όταν με δεις από ψηλά,
φωνούλα γίνε που μιλά,
το χειμώνα για λιακάδες
και ζεσταίνει.

Χελιδονάκι καληνύχτα
στου παραδείσου τη γωνιά,
κι όσα φεγγάρια ανάβεις ρίχτα
στην παγωμένη μου αγκαλιά.

Έχεις τα σύννεφα παρέα
και συντροφιά τον ουρανό,
εκεί που κάθεσαι είν’ ωραία
και μαύρα εδώ που ξαγρυπνώ.

Θα κόψω τ’ άσπρο γιασεμί
που μέσα κρύβονται οι καημοί
μα εσύ βροχούλα,
στο παράθυρό μου έλα.

Γίνε νανούρισμα γλυκό,
της νύχτας άγιο μυστικό
και σαν παιδάκι ευτυχισμένο,
χαμογέλα.