Όλη νύχτα κουβεντιάζω με την αϋπνία
και το ρόλο στη ζωή σου σκέφτομαι ξανά,
ήθελα, απ’ τη ματιά σου, λίγη σημασία,
όμως, μια μικρή σου σπίθα, μ’ έκαψε βαθειά.

Τώρα, το "λιγάκι", μέσα μου σαράκι,
έμμονη ιδέα το φιλί,
μέσα στην ψυχή μου, έγινες ανάγκη
και συνήθεια εξοντωτική.

Κάθε μέρα παίρνω όρκο ν’ απομακρυνθώ
μα όταν, πάλι σε αγγίζω, όσα έχω πει, γκρεμίζω,
καίγομαι και ζω.

Την αδύναμη πλευρά μου μ’ ένα βλέμμα βρήκες,
σε περίεργο παιχνίδι βάζεις το μυαλό,
δε σου ζήτησα ν’ αλλάξεις την πορεία που είχες,
να σου κλέβω, κάπου - κάπου, μόνο ένα λεπτό.

Τώρα, το "λιγάκι", μέσα μου σαράκι,
έμμονη ιδέα το φιλί,
μέσα στην ψυχή μου, έγινες ανάγκη
και συνήθεια εξοντωτική.

Τώρα, το "λιγάκι", ένα ταξιδάκι
ως την άκρη της καταστροφής,
βάζω στο ποτήρι, σβήνω στο τασάκι
ό, τι θέλω και μου το στερείς.

Κάθε μέρα παίρνω όρκο ν’ απομακρυνθώ
μα όταν, πάλι σε αγγίζω, όσα έχω πει, γκρεμίζω,
καίγομαι και ζω.