Στα ίχνη της αφής μου έγινες μέρα
κι έτρεξα πάνω σου να δω πώς χάνεσαι.
Σημάδι έγινα του δρόμου, να με βρεις πιο πέρα,
όταν θα πέφτεις από μένα να πιάνεσαι.
Όταν μπορέσεις το φως να κοιτάξεις
θα σ’ αγκαλιάσει η νύχτα που μ’ άφησες,
στον κόσμο μου μπορείς ψηλά να πετάξεις
ή να σε πάρουνε για πάντα οι μάγισσες.

Οι ζωές μας είναι ρεύματα,
χέρια που ενώνουν και γίνονται
πότε αλήθειες και πότε ψέματα.
Κράτα με όταν τα μάτια μου χύνονται.

Όλα κάποτε φεύγουν απλά
για να έρθουν μια όμορφη μέρα
κι αν με βρουν να σφυρίζω απαλά,
θα τα λέω με τον αέρα,
μ’ ένα αηδόνι ή μ’ ένα σπουργίτι,
κι ίσως με ένα ασήμαντο κάτι.
Είμαι ένας άστεγος και ψάχνω για σπίτι
στου ουρανού το παλάτι.