Τ’ αδέλφια μου ήταν τρία παλληκάρια
που `μπαιναν στους πολέμους σαν λιοντάρια.
Σαρακηνοί και Μώροι οι Κρουσάροι
ετότε τα χωριά μας είχαν πάρει.
Την Κρήτη την πανώρια τότε πήρα
και πλιό δεν ξαναείδε καλή μοίρα.
Ο κύρης μου πασχίζει να με χώσει
κι από Σαρακηνούς να με γλιτώσει.
Ετούτοι οι Ατσιγκάνοι μη με κλέψουν
και σκλάβα σαν με κάμουν, με τουρκέψουν.
Ο κύρης με τα αδέλφια μου ομάδι
μ’ έφεραν εις το σπήλι αυτό του Άδη.
Σαράντα ημερώ φαγιά μου φέρα
να τρώγω και να πίνω όλη μέρα.
Μου τάσσουν σε σαράντα θα με βγάλουν
ως τότε τους Κρουσάρους θα αποβγάλουν.
Με χάρακα μεγάλο κυλισμένο
τον πόρο του σπηλιού `χανε φραμένο.